کد مطلب:129757 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
خاکستر شدن زعفران و تلخ شدن گوشت
ابن شهرآشوب به نقل از احادیث ابن حاشر گوید: نزد ما مردی بود كه به جنگ حسین (ع) رفت و با شتر و زعفران بازگشت. زعفران را هرچه می كوبیدند آتش می شد و چون زنش از آن به دست مالید پیسی گرفت. شتر را كشتند و هر جایی را كه با چاقو می بریدند تبدیل به آتش می شد؛ و چون آن را پاره پاره كردند، از آن آتش بیرون آمد؛ و چون آن را پختند از دیگ آتش زبانه كشید». [1] .
ابن عساكر به نقل از ابوحمید طحان گوید: «من در میان قبیله ی خزاعه بودم كه مقداری از باقیمانده ی اموال حسین (ع) را آوردند [و در میان آنها شتری بود]؛ و به آنان گفتند: آیا آن را بكشیم یا بفروشیم و بهایش را تقسیم كنیم؟ گفتند: بكشید گوید: شتر را كشتند و چون بر روی آتش گذاشتند از آن آتش زبانه كشید!». [2] .
نیز وی از حماد بن زید و او از جمیل بن مرة نقل می كند كه گفت: روزی كه حسین (ع) كشته شد به شتری در لشكر ایشان دست یافتند چون از گوشت آن پختند همچون زهر، تلخ گشت!». [3] .
ذهبی به نقل یزید بن ابی زیاد [4] می نویسد: من چهارده ساله بودم كه حسین (ع) كشته شد و زعفرانی كه در لشگرشان بود خاكستر گردید و افقهای آسمان سرخ شد و شتری را كه درلشگرشان بود كشتند و درون گوشتش آتش می دیدند. [5] .
ابن جوزی می نویسد: شتری را كه سر حسین و یارانش بر آن حمل شد كشتند ولی از گوشت آن نتوانستند بخورند چون از صبر [6] تلخ تر بود. [7] .
طبرانی به نقل از ذوید جوفی از پدرش می نویسد: چون حسین (ع) كشته شد، شتری را از لشكرش غارت كردند، چون آن را پختند همه اش خون بود. پس از آن دست كشیدند!». [8] .
ابن حجر می نویسد: ابوالشیخ نقل كرده است: زعفرانی كه در لشكرشان بود تبدیل به خاكستر شد این زعفران ها در قافله ای بود كه از یمن به عراق می رفت و حسین (ع) هنگام قتلش بر آنان دست یافت. [9] .
ابن عساكر به نقل از ابوحمید طحان گوید: «من در میان قبیله ی خزاعه بودم كه مقداری از باقیمانده ی اموال حسین (ع) را آوردند [و در میان آنها شتری بود]؛ و به آنان گفتند: آیا آن را بكشیم یا بفروشیم و بهایش را تقسیم كنیم؟ گفتند: بكشید گوید: شتر را كشتند و چون بر روی آتش گذاشتند از آن آتش زبانه كشید!». [2] .
نیز وی از حماد بن زید و او از جمیل بن مرة نقل می كند كه گفت: روزی كه حسین (ع) كشته شد به شتری در لشكر ایشان دست یافتند چون از گوشت آن پختند همچون زهر، تلخ گشت!». [3] .
ذهبی به نقل یزید بن ابی زیاد [4] می نویسد: من چهارده ساله بودم كه حسین (ع) كشته شد و زعفرانی كه در لشگرشان بود خاكستر گردید و افقهای آسمان سرخ شد و شتری را كه درلشگرشان بود كشتند و درون گوشتش آتش می دیدند. [5] .
ابن جوزی می نویسد: شتری را كه سر حسین و یارانش بر آن حمل شد كشتند ولی از گوشت آن نتوانستند بخورند چون از صبر [6] تلخ تر بود. [7] .
طبرانی به نقل از ذوید جوفی از پدرش می نویسد: چون حسین (ع) كشته شد، شتری را از لشكرش غارت كردند، چون آن را پختند همه اش خون بود. پس از آن دست كشیدند!». [8] .
ابن حجر می نویسد: ابوالشیخ نقل كرده است: زعفرانی كه در لشكرشان بود تبدیل به خاكستر شد این زعفران ها در قافله ای بود كه از یمن به عراق می رفت و حسین (ع) هنگام قتلش بر آنان دست یافت. [9] .
[1] مناقب آل ابي طالب، ج 3، ص 215؛ بحارالانوار، ج 45، ص 302؛ العوالم، ج 17، ص 617.
[2] تاريخ ابن عساكر، ترجمة الامام الحسين (ع)، تحقيق محمودي، ص 366، شماره ي 308.
[3] تاريخ ابن عساكر، ترجمة الامام الحسين (ع)، تحقيق محمودي، ص 366 تا 367، شماره ي 309؛ و نيز ر. ك. سير الاعلام النبلاء.
[4] محمد بن فضيل گويد: او از پيشوايان بزرگ شيعه بود! ابوعبيد آجري به نقل از ابوداوود گويد: كسي را نمي شناسم كه حديث او را وانهاده باشد، محمد بن عبدالله حضرمي گويد: او در سال 137 مرد. (ر. ك. تهذيب الكمال، ج 32، ص 139 - 138).
[5] سير الاعمال النبلا، ج 3، ص 313.
[6] عصاره اي است بسيار تلخ كه از درختي با نام هندي ايلوا گرفته مي شود. (ر. ك. لغتنامه دهخدا، واژه صبر).
[7] تذكرة الخواص، ص 240.
[8] المعجم الكبير، ج 3، ص 121، حديث شماره 2864؛ و ر. ك. نظم درر السمطين، ص 220؛ احقاق الحق، ج 11، ص 502.
[9] الصواعق المحرقة، ص 194.